А я люблю абмазвацца сваёй крывёю й плакаць. Кожны дзень я хаджу па вуліцы з чорным мяшком для сьмецьця й зьбіраю ўсё бітае шкло, якое бачу. На два поўных мяшка марнуецца цэлы дзень. Затое, калі пасьля цяжкага дня я прыходжу дадому, іду ў ванну, уключаю гарачую ваду й вывальваю свой скарб... Я пагружаюся ў шкло, мая скура павольна злазіць, я пакрываюся сваёй крывёю й плачу, уяўляючы, што мяне праглынуў адзіны арганізм кроў і шкло.
А ўчора ў ваннай мне прысьніўся цудоўны сон, нібы я нырнуў у мора, і яно ператварылася ў кроў - рыбы, водарасьлі, мэдузы - усё з крыві, нават нябёсы, нават Алах...